Ieeeek, dat ging maar net goed!
- Door zo’n stomme eend vloog je paard er vandoor. In griezelige vaart stoven jullie op die drukke weg af. Gelukkig had je de boel net op tijd weer onder controle.
- Ineens stond je paard achterstevoren in de dressuurbaan. Dat doet ie nou anders nooit ;-) Het kwam zo onverwacht dat je er bijna naast lag.
- Je kwam helemaal verkeerd uit bij die dikke oxer. Met een vreselijke noodsprong redde je paard het vege lijf. Het was een wonder dat jullie op de been bleven.
Je bent je rotgeschrokken. Je hart zit in je keel, je trilt als een riet en je bent helemaal de kluts kwijt.
Niks aan de hand, gewoon doorrijden
Je bent aardig van slag, maar rijdt stoer door. Net alsof er niks gebeurd is.
Je wilt meteen vergeten wat er gebeurde want het was een stomme actie. Als jij maar beter zou paardrijden:
- vloog je paard niet weg,
- draaide die niet om,
- en kwam je altijd passend bij de hindernis.
Ja toch? Dus het is gewoon je eigen schuld :-( Je geeft het jezelf op de kop. Of je paard.
Als dat voor jou goed voelt, moet je dat vooral zo blijven doen. Vaak werkt dat prima. Als je stoïcijns doorrijdt is het zo weer over. Bij jou en je paard.
Maar soms is je schrik zo groot dat stoer doorrijden niet gaat werken. Het lukt je gewoon met geen mogelijkheid. Je benen bibberen te hard om een hulp te geven. Je hart gaat zo tekeer dat je het helemaal benauwd krijgt.
Of misschien kun je nog wel een beetje doorrijden maar gaat het niet lekker meer. Niks lukt meer, je hebt je gedachten er niet bij. Je zit vol spanning en bent bang dat er weer iets bijna mis zal gaan.
Dan is het de hoogste tijd om op een andere manier met je schrik om te gaan. De tips hieronder helpen je daarbij.
10 tips om slimmer om te gaan met schrik bij paardrijden
1 Laat los
De eerste tip is meteen een moeilijke: laat los. Als er iets engs gebeurt, kruip je vaak automatisch in elkaar en grijp je de teugels krampachtig vast. Dat zorgt voor extra spanning: bij jezelf en bij je paard.
Doe dus iets tegennatuurlijks: geef je paard teugellengte en adem een keer bewust uit. Dat zorgt vaak al voor meer rust.
2 Accepteer
Accepteer dat er wat spannends gebeurde en dat jij daarvan schrok. Het is hartstikke vervelend dat je paard schrok van die eend, plotseling omdraaide of niet passend bij die hindernis kwam. En het is ook heel vervelend dat jij daarvan geschrokken bent.
Maar meer dan dat is het niet. Gewoon een (spannende) gebeurtenis die gelukkig goed afliep.
3 Blijf in het hier en nu
Blijven denken over wat er gebeurd is verandert niks. En bedenken wat er had kunnen gebeuren helpt al helemaal niet.
Het is goed afgelopen en daar gaat het nu om. Piekeren over een volgende enge actie brengt je ook geen steek verder. Integendeel: daarmee vergroot je juist de kans dat die enge actie ook echt komt. Blijf dus in in het hier en nu, net als je paard.
4 Bibberen hoort erbij
Dieren trillen soms enorm nadat ze iets engs meegemaakt hebben. Ook kinderen doen dat weleens. Dat bibberen zorgt voor een enorme ontlading waardoor ze snel hun spanning kwijt zijn. Maar als je groot en verstandig bent… dan bibber je niet meer. Dat hoort niet :-(
Als ruiter vind je bibberbenen dan ook vaak vreselijk, zo kun je onmogelijk paardrijden. Je wilt die bibberbenen dus meteen weer onder controle krijgen en doet daar je stinkende best voor. Vergeet dat eens. Jouw bibberbenen zijn juist een prima reactie op een spannende gebeurtenis.
5 Wees trots
Je focust zo makkelijk op wat niet goed ging. Maar het meeste ging gelukkig wel goed: je had je paard weer onder controle voor je bij die drukke weg was. En je viel er niet af ondanks die gekke actie of noodsprong van je paard. Wees daar trots op, dat versterkt je zelfvertrouwen.
6 Wees aardig voor jezelf
Je hebt iets engs meegemaakt. Wat zou je tegen een goede vriendin zeggen als haar zoiets overkomen was? Dan zou je toch aardig voor haar zijn? (Dat hoop ik tenminste ;-) ) Waarom dan niet voor jezelf? Je mag moet! nu even lief voor jezelf zijn.
7 Wees aardig voor je paard
Je paard deed het niet expres. Natuurlijk is het vervelend dat hij er vandoor ging of ineens omdraaide. Maar hem daarvoor straffen werkt meestal averechts. Blijf vriendelijk, maar wel zeer beslist. Jij leidt de dans, niet je paard.
8 Observeer je lichaam
Als je bijna aangevallen wordt door een sabeltijger ben je misschien wel een beetje gespannen ;-) Zo is dat ook met ‘gewone’ schrik. Je kunt niet verwachten dat je dan ineens ontspannen bent. Dat gaat gewoon niet.
Het kan helpen om je lichaam dan eens te observeren. Wat doet je ademhaling, waar heb je vooral spanning? Dat is al razend interessant om waar te nemen. Misschien heb je altijd bibberbenen nadat je geschrokken bent of stopt je adem.
Kun je daar een beetje mee spelen? Iets anders laten bibberen of je adem iets rustiger laten worden? Verwacht niet dat dat na zo’n spannend moment meteen lukt; oefen je ademhaling vooral op rustige momenten.
9 Maak een plan
Ga niet als een kip zonder kop dingen doen. Zeggen dat je paard weg moet of dat je nooit leert rijden of weet ik wat.
Bedenk liever wat nu een slimme actie is en welke eerste stap daarbij hoort. Zorg dat die eerste stap zo klein en simpel is dat je zeker weet dat je hem gaat zetten. En nee, het is dan geen schande om af te stijgen en eerst te longeren. Of om te vragen of die oxer wat lager kan. Je hebt even een dipje. Als je daar verstandig mee omgaat is het zo weer goed.
10 Wees duidelijk
Met halfslachtigheid schiet je niks op. Het heeft geen zin om opnieuw aan te rijden als je het stiekem te eng vindt om die hindernis te springen. Je eerste stap is dan te groot voor je, dus maak hem zo klein dat je hem echt vol overtuiging zet.
Wees duidelijk in het zetten van die eerste stap. Als je opnieuw op die hindernis aanrijdt, doe je dat vol overgave. En anders doe je het niet.
Kortom: gewoon doorrijden als je geschrokken bent kan helemaal prima zijn. Lukt dat je niet? Gebruik dan een van de tips om je schrik sneller te boven te komen.
© Albertine ’t Hoen