“Ik kom niks verder met mijn paard, ik denk dat ik hem maar inruil.” Ik weet niet of jij dat ook wel eens hoort? Alsof ze het over een auto hebben…
Ik sta dan soms echt even met de mond vol tanden. Niet altijd hoor, maar als een ruiter rijvaardigheden mist en dat wil compenseren met een beter paard denk ik weleens: “Hmmmm, is het niet handiger om beter te leren rijden?”.
Skiërs Hans en Max
Een tijdje geleden las ik in het AD een artikel over nieuwe ski’s:
Hans Avontuur vertelt daarin over zijn vriend Max, een fanatiek skiër. Zo gauw er een noviteit in skiland is moet hij hem hebben. Dus heeft Max steeds hypermoderne ski’s die de allerbeste zijn.
Ook Hans is een fervent skiër. Maar hij heeft niet zoveel met nieuwe technieken die zijn prestaties misschien met een paar procent kunnen verbeteren. Hans gelooft dat de vooruitgang voor hem vooral zit in het verbeteren van zijn eigen skitechniek.
Max ontdekt in Zwitserland nog betere ski’s. Als Hans betwijfelt of die nieuwe ski’s nou echt zoveel verschil zullen maken, wordt Max razend: “Weet je wel wat je zegt, Avontuur? Het is zoiets als iemand met een nieuwe Ferrari doodleuk vertellen dat je op een ezel ook van A naar B komt.” :-)
Chemie met ski of paard
Met paarden is dat volgens mij niet anders. Alleen nog veel sterker. Een paard is immers geen dood ding, maar een levend wezen van vlees en bloed. Er moet een klik zijn tussen ruiter en paard, je moet er een goed gevoel bij hebben. Is die klik er niet, dan wordt paardrijden een stuk minder leuk.
Maar is die klik er wel, ruil je je paard dan zomaar in? Alleen maar omdat een ander paard twee jaar jonger of drie centimeter groter is? Of omdat dat andere paard meer aanleg lijkt te hebben voor het zware werk dat je misschien wel nooit gaat doen? Of omdat hij donkerbruin is in plaats van vos met veel wit?
Met chemie tussen ruiter en paard kun je samen tot ongekende hoogten stijgen. Dus bedenk goed voor je inruilt: kan ik echt niet verder komen met dit paard?
NB Natuurlijk kan het zijn dat je je paard gewoon ontgroeid bent. Dat je jezelf echt zo ontwikkeld hebt als ruiter dat je aan een volgende stap toe bent. Of dat je het leuker vindt om weer met een jong paard te beginnen. Dat vind ik helemaal prima. Maar gewoon inruilen omdat je geen zin hebt aan jezelf te werken, dát wil er bij mij niet in.
© Albertine ’t Hoen