Waarom ik altijd met een krukje opstijg. Nou ja, bijna altijd…

opstaphulp-4-treden-opstijgen-paard

Opstijgen met een krukje. Dat doe je toch niet, dat is voor watjes! Zo leerde ik dat lang geleden. Alleen fossiele dames en krakkemikkige heren stegen met een krukje op.

Maar gezonde jonge mensen sprongen zo op hun paard. Niks voet in de beugel, een grote sprong en je zit. Kon je dat niet, dan was het een heel ritueel op om te stijgen. Ik wist niet meer hoe die officiële opstijgregels waren, dus ik heb ze opgezocht.

Drie hupjes?

In mijn herinnering was het iets met drie hupjes en de rechterteugel korter pakken. Maar het is nog veel ingewikkelder, lees maar:

De ruiter laat de trensteugels los, maakt front naar het paard en plaatst zich tegenover de schoft. Met de volle rechterhand wordt met de duim naar beneden, het midden der teugels aangenomen en een weinig omhoog gebracht, zodat de linkerhand de teugels boven de schoft kan aanvatten. De linkerteugel wordt recht tussen de pink en ringvinger ingelegd; de linkerhand wordt nabij de schoft gehouden. Met de rechterhand brengt hij de rechterteugel van boven naar beneden in de linkerhand en sluit de linkerhand. De linkerhand zal steun nemen aan de manen of op de schoft. De linkervoet wordt met de bal op het voetstuk van de beugel gezet, daarna de knie tegen het zweetblad aangedrukt. De rechterhand neemt de voorboom van het zadel vast en de ruiter komt, zonder het paard met de punt van de schoen te verontrusten, door op te veren op de rechtervoet in de steun op beide armen. Daarna brengt hij het gestrekte rechterbeen over het kruis van het paard, zonder dit aan te raken, neemt met de rechterknie steun tegen het zweetblad en gaat daarna, steunende op beide knieën zacht in het zadel zitten en brengt de rechtervoet van buiten naar binnen in de rechterbeugel. Vervolgens worden de teugels over beide handen verdeeld.” – Handleiding ten behoeve van Nederlandse ruiters en hun instructeurs

Zucht, wat een ingewikkeld verhaal! Ik het voor examens ook zo moeten leren en doen, maar als ik het teruglees heb je bijna speciale paardrijlessen nodig om überhaupt te leren opstijgen. En dan kan er ook nog van alles misgaan. Het paard kan wegdraaien, je kunt hem prikken met je laars, het zadel kan verschuiven en nog veel meer.

De nadelen van opstijgen vanaf de grond

En hoe goed je de regels ook volgt, opstijgen vanaf de grond is niet fijn voor je paard. Je trekt hem echt uit balans. Dat is een nare ervaring voor je paard en geen fijne start van je rit. Het is geen goed begin, want de balans die je verstoord hebt, moet je nu eerst herstellen.

Denk je dat het allemaal wel meevalt met dat opstijgen vanaf de grond? Lees dan dit verhaal erover of kijk het filmpje:

Dat wil je als ruiter toch niet op je geweten hebben? Waarom zou je het je paard zo moeilijk maken? Alleen maar omdat het misschien een beetje stom staat? Of omdat cowboys het ook niet doen of zo? En tja, vroeger stegen mensen ook zonder krukje op, maar toen had ook nog niemand van internet of mobieltjes gehoord. Tijden veranderen.

Helemaal prima als je toch zonder krukje op wilt stijgen. Maar zorg er dan wel voor dat je zo goed en snel op kunt stijgen dat je die linkerbeugel helemaal niet nodig hebt. Dat je zo op je paard kunt springen. En kun je dat (nog) niet? Ga dan eerst naar de sportschool, maar misbruik je paard niet om jouw lenigheid en kracht te trainen.

Kortgeleden zag ik een filmpje dat mij echt aan het hart ging. Een paard dat opstijgen eng vond zou worden geleerd dat het best meevalt. Het was allemaal heel goed bedoeld, het paard werd tot ontspanning gebracht en het opstijgen werd in behapbare stapjes opgebouwd.

Helaas gebruikten ze geen krukje dus het opstijgen was nog een hele klim ;-) De voet ging eindeloos (onhandig) in en uit de beugel en daarna ontspande het paard braaf. Nog een stapje verder ging  de ruiter stevig aan het zadel hangen. Weer ontspande het paard daarna braaf.

Allemaal helemaal prima, maar door iedere keer die voet in de beugel en het hangen zakte het zadel schever en schever. Toen de amazone eindelijk in het zadel zat was de linkerbeugel zo’n 10 centimeter lager dan de rechter! Geen wonder dat zo’n paard een hekel aan opstijgen heeft :-(

Gebruik een opstaphulp of krukje om op te stijgen

Het beste is om een krukje te gebruiken dat zo hoog is, dat je linkervoet helemaal niet in de beugel hoeft. Dan kun je opstijgen zoals op dit filmpje. Je ziet meteen het verschil:

Dan zit je al snel aan een opstaphulp met vier treden, zoals de blauwe bovenaan. Oké het kost een paar cent, maar dan heb ook wat ;-) Hij is maar liefst 83 cm hoog en een paard kan er niet met een hoef tussenkomen.

bekvam-krukje-opstijgen-paardEerlijk is eerlijk, hier gebruiken we meestal een simpel Bekväm krukje van Ikea. Dat is een stuk lager (50 cm), maar een voordelig, handzaam en solide krukje. Nadeel is wel dat paarden er met een been in kunnen komen en meer van dat soort narigheid. Je bent gewaarschuwd!

Kent jouw paard geen krukje om mee op te stijgen? Oefen er dan een paar keer mee. De meesten hebben het zo onder de knie. Dan merk je hoeveel fijner je paard het opstijgen mét krukje vindt.

Kortom: gebruik een krukje of opstaphulp om op te stijgen. En trek je niks aan van mensen die je dan een fossiele dame of krakkemikkige heer vinden. Je paard zal je dankbaar zijn!

© Albertine ’t Hoen

NB Sta je nou een keer midden op de hei naast je paard zonder krukje bij de hand? En is er echt geen bankje of dikke steen in de buurt? Dan stijg je gewoon ouderwets op. Weet je ook weer hoe vervelend dat is voor jou en je paard ;-)

Lees ook: