Paardrijden is leuk. En dus wil je het liefste dat paardrijden altijd leuk is.
Maar soms is paardrijden helemaal niet leuk :-( Misschien herken jij dit ook wel:
- Je paard gaat niet lekker. Wat je ook probeert het lukt gewoon niet. Het lijkt wel of geen hulp doorkomt.
- Je instructeur vraagt je iets te doen dat jij niet durft. En als je het toch niet doet, word je bijna gedwongen of belachelijk gemaakt.
- Je rolt van de ene ellende in de andere met je paard. Je kon net weer rijden na de osteopaat en nu past het zadel weer niet. Houdt het dan nooit op?
- Je hebt naar jouw idee een prima proef gereden. Dan zie je je punten: waardeloos! En er staat bijna niks op je protocol. Dat er zulke juryleden bestaan :-(
- Je paard is zo rillerig de laatste tijd dat je er bang van wordt. Je ziet er vaak tegenop om te gaan rijden.
Je voelt je een slachtoffer van je paard, instructeur of jurylid
Soms zit het je niet mee met paardrijden. Dan lijkt het wel of iedereen tegen je is. Of ze er allemaal op uit zijn om jouw paardrijden te verpesten.
Je paard pest je door eng te doen, niet op je hulpen te reageren of stuk te gaan. Het jurylid pakt je door te lage punten te geven en je instructeur moet altijd jou hebben. Het zijn stuk voor stuk nare boemannen. Nou ja, niet echt natuurlijk, maar soms lijkt het wel zo.
Je voelt je bijna een Slachtoffer* van ze. Van die nare boemannen, die een soort Aanklager zijn en het speciaal op jou voorzien hebben. Misschien doen ze het niet expres, maar het voelt niet leuk :-(
De redding door jouw instructeur, zadelmaker of wie ook
Maar gelukkig: als de nood het hoogst is, is de redding nabij:
- Je instructeur snapt precies waar je mee worstelt met je paard. Jullie moeten hier gewoon even doorheen. Het beste is als je voortaan drie keer in de week les neemt. Dan komt het vanzelf goed.
- Je partner troost je gelukkig heel lief als jij in tranen bent na die nare les. Hij is woest op de instructeur die jou pest. Hij snapt niet dat je er nog naar toe gaat, moet je niet gewoon stoppen met paardrijden?
- Een stalgenootje heeft ook zo’n paard dat altijd wat heeft. Volgens haar is jouw osteopaat ongeschikt voor zulke paarden. Gelukkig weet zij een fysio. Kun je die na de zadelpasser laten komen.
- Je instructeur kent dat jurylid wel. Die heeft er geen verstand van. Hij wel en jullie gaan gewoon een paar keer extra proefgericht trainen.
- Een stalgenootje biedt aan om jullie te helpen. Zij rijdt voortaan je paard los voor je, dan is de gekkigheid eraf. Wat nou gekkigheid eraf: hij is rilleriger dan ooit :-(
Misschien helpen die Redders jou echt. Maar meestal helpen Redders je juist niet echt. Ze geven hulp die je afhankelijk van ze maakt en waar je per saldo weinig mee opschiet.
De Dramadriehoek
Eigenlijk wordt hier een spelletje gespeeld waar niemand beter van wordt:
- Jij voelt je als Slachtoffer gekleineerd en hulpeloos.
- De Aanklager vindt zichzelf geweldig en ziet jou als een minderwaardig schepsel.
- De Redder vindt zichzelf ook geweldig. Hij weet zeker dat hij jou moet helpen. Dat kun je zelf immers niet.
Dat spelletje – de Dramadriehoek – kan eindeloos doorgaan. De Aanklager pest je keer op keer. Jij voelt je weer het Slachtoffer en de Redder staat alweer klaar om je te redden.

Als Slachtoffer word je eigenlijk alleen maar hulpelozer. En dat is niet wat je wilt. Je wilt juist een goede band met je paard, je instructeur of wie ook.
Stap uit de Dramadriehoek
Gelukkig kun je uit die Dramadriehoek stappen. Niemand verplicht je om dat spelletje te blijven spelen. Doe bijvoorbeeld het volgende:
- Signaleer wat er gebeurt. Dat tovert vaak al een grijns op je gezicht. Als jij wel doorziet dat er een spelletje gespeeld wordt maar je Aanklager niet :-)
- Accepteer jezelf zoals je bent. Jij bent helemaal oké zoals je bent, ook al vindt een ander misschien van niet.
- Gedraag je als een Volwassene, ook al probeert een Aanklager of Redder misschien een Kind van je te maken, zodat ze je nog beter kunnen pesten of redden ;-)
- Realiseer je dat je kwetsbaar mag zijn. Je kunt kwetsbaar zijn zonder te doen als Slachtoffer. Vind je dat lastig? Lees dan De kracht van kwetsbaarheid van Brené Brown of kijk haar TEDTalk.
- Blijf zelf in charge. Jij bepaalt! Niet een ander, niet die Aanklager en niet de Redder. Jij kiest zelf je hulptroepen uit en vraagt duidelijk wat je van ze verwacht. En als je instructeur je klein houdt voor je gevoel of je juist dingen laat doen die jij niet durft, kun je hem daar gerust op aanspreken!
Kortom: Merk je dat je een haat-liefdeverhouding ;-) hebt met je paard, instructeur of wie ook? Vraag je dan af of je in de Dramadriehoek zit en stap eruit. Als je de Dramadriehoek eenmaal kent, zul je hem vaker zien. Niet alleen met je paardrijden, maar vooral in het dagelijks leven. Let maar op en doe er je voordeel mee!
© Albertine ’t Hoen
* Ik schrijf Slachtoffers, Aanklagers of Redders met een hoofdletter. Het gaat hier namelijk niet om echte slachtoffers, aanklagers of redders, maar om mensen die ‘Doen als Slachtoffer etc.’. En natuurlijk kun je zelf net zo goed Aanklager of Redder zijn als Slachtoffer.
NB Vind je dit een ingewikkeld verhaal of weet je het niet zo goed te doorbreken? Mail me op albertine[at]positiefpaardrijden.nl dan denk ik even met je mee.