“Ik heb geen systeem, maar wel principes,” zo begon Alex van Silhout het Trainersseminar Dressuur 2015 dat hij samen met zijn zoon Diederik verzorgde. Het was de start van een leerzame dag.
Ik kan je van alles vertellen over die dag. Bijvoorbeeld over de mooie opbouw van groen naar Grand Prix. Of over het verschil in aanpak bij ieder paard. Over het veelvuldig belonen. Of over de harmonieuze en humorvolle samenwerking tussen Alex en Diederik:
Maar ik heb vooral geprobeerd er een handvol ‘principes’ uit te halen. De dingen die bij mij het meest zijn blijven hangen heb ik voor je op een rijtje gezet.
Niet omdat ze allemaal zo nieuw zijn, maar omdat het soms goed is ze weer eens te overdenken. En ook: hé hoe kijk ik daar eigenlijk tegenaan? Of: hoe los ik dat op?
Gehoorzaamheid op de eerste plaats
Gehoorzaamheid komt eerst, voor ontspanning en vertrouwen. Die gehoorzaamheid kun je testen met bijvoorbeeld schakelen.
Hou aandacht voor simpel en controle. Je hebt weinig aan veel ongecontroleerde afdruk.
Ga voor kwaliteit
Kwaliteit van het werk gaat voor kwantiteit. Goed is goed, dan ga je niet lang door. Beperk bij jonge paarden de trainingsduur tot 20-25 minuten onder het zadel.
Een 8 op je protocol is leuk, maar in de training gaat het om kwaliteit.
Enge dingen: neem initiatief
Vindt een paard iets eng? Dan kun je kiezen voor:
- Er eerst bij wegblijven en er geleidelijk naartoe rijden.
- Er meteen naartoe rijden. Je geeft het paard aan dat er niks aan de hand is: het paard moet jou vertrouwen. Wat doorstellen, schoudervoor of schouderbinnenwaarts er naartoe rijden kan je dan helpen. Het is geen probleem als je paard dan tijdelijk iets ronder wordt.
Het is een gevoelskwestie of je kiest voor meteen er naartoe rijden of meer geleidelijk. Dat hangt natuurlijk ook van het paard af. Wat je ook kiest: neem zelf het initiatief. Het paard moet jouw spelletje spelen!
Blijf ‘positief’
Blijf ‘positief’ met weerstandbieden en ophoudingen. Ga vooral niet blokkeren. Houd ophoudingen kort en ‘van de hand af’.
Hoofd-/halshouding
De hoofd-/halshouding waarin een paard zijn lichaam het beste loslaat is verschillend per paard. Soms stel je een paard wat dieper in om bijvoorbeeld de lendenen los te werken.
Is het diepe niet meer effectief? Dan ga je er weer uit. Ontspanning onderin is leuk, maar je wilt wel weer naar boven. Raak je bovenin de ontspanning kwijt? Dan ga je weer terug naar lager instellen.
Niet doorgaan bij problemen
Lukt een oefening (bijvoorbeeld een wissel) niet? Ga er dan niet lang op door. Daar wordt het meestal niet beter van.
Buiten de comfort zone
Niks gaat vanzelf. Soms moet je ‘aanvallen’. Aanvallen is net zo belangrijk als wachten.
Over een grens gaan levert soms taktfouten op. Dat is niet erg, tenzij het structureel is.
Ook een open mond open is vaak een teken van het moeilijk vinden. Zodra het paard het weer simpeler vindt verdwijnt dat vanzelf weer.
Een gespannen paard?
Bij een gespannen paard is uren maken belangrijk. Zoek steeds de balans tussen gehoorzaamheid, vertrouwen en ontspanning. Dat is per paard verschillend. Soms moet je 10 keer braaf zeggen, klopjes geven en zo, maar moet hij er de 11e keer gewoon langs en niet zeuren.
Vind je je paard echt eng? Bedenk dan: Is dit paard wel geschikt voor mij? Ook al heeft ie nog zoveel talent, als je bang bent voor een paard is dat geen paard voor je :-(
Zorg voor energie
Je wilt steeds energie van achter naar voren. Heb je dat te weinig? Zorg dan voor extra energie. Dat kan een taktfout geven, maar dat is geen probleem. Ook in piaffe wil je steeds energie naar voren.
Scherpe reacties
Een reflex achter wek je vaak beter op met een zweep dan met been. Je krijgt dan een scherpere reactie van het achterbeen.
Let op dat je bij zijgangen niet je been eraan blijft houden. Zo gauw je reactie hebt laat je weer los.
En jij?
Hoe kijk jij tegen die principes van Alex van Silfhout aan? Ben je het er roerend mee eens? Of heb je juist een heel andere mening? Ik hoor het graag!
© Albertine ’t Hoen